(Blank)
The morning light crept slowly across the tiled floor, stretching itself into every corner of the room as though reluctant to leave the shadows behind. Outside, the world was already awake: the faint hum of distant traffic, the chatter of sparrows darting between bare branches, the steady rhythm of footsteps on the pavement. Yet inside, time seemed suspended, caught between the hush of memory and the promise of what lay ahead. The shelves, lined with books whose spines bore the marks of countless readings, stood like silent sentinels, each volume holding within it a universe waiting to be rediscovered. Dust motes drifted lazily in the air, illuminated by the sunbeam that fell across the desk, where a notebook lay open, its pages eager for words. It was in such moments — quiet, unhurried, filled with the gentle insistence of possibility — that the mind wandered most freely, weaving together fragments of thought into stories that might one day be told, or perhaps remain forever in the secret chambers of imagination.
English.
晨光缓缓爬过瓷砖地板，仿佛不愿离开阴影，将光线延伸到房间的每一个角落。窗外，世界早已苏醒：远处传来车流的轻微嗡鸣，麻雀在光秃秃的枝头间穿梭的啁啾，人行道上脚步声有节奏地响起。然而，室内时间仿佛凝固，徘徊在记忆的静谧与对未来的憧憬之间。书架上摆满了书籍，书脊上留有无数次阅读的痕迹，如同沉默的哨兵，每一本书都蕴藏着一个等待被重新发现的宇宙。阳光洒在桌上，照亮了空气中懒洋洋的尘埃，桌上摊开着一本笔记本，书页渴望被书写。正是在这样的时刻——安静、悠闲，充满着无限可能的温柔召唤——思绪最为自由地驰骋，将零碎的思绪编织成故事，或许有一天会被讲述，或许会永远留在想象的秘密空间里。
Chinese (Mandarin).
La luz de la mañana se deslizaba lentamente por el suelo de baldosas, extendiéndose por cada rincón de la habitación como si se resistiera a dejar atrás las sombras. Afuera, el mundo ya estaba despierto: el tenue zumbido del tráfico lejano, el parloteo de los gorriones revoloteando entre las ramas desnudas, el ritmo constante de los pasos en el pavimento. Sin embargo, dentro, el tiempo parecía suspendido, atrapado entre el silencio del recuerdo y la promesa de lo que nos aguardaba. Las estanterías, llenas de libros cuyos lomos llevaban las marcas de innumerables lecturas, se erguían como centinelas silenciosos, cada volumen albergaba en su interior un universo a la espera de ser redescubierto. Motas de polvo flotaban perezosamente en el aire, iluminadas por el rayo de sol que caía sobre el escritorio, donde un cuaderno yacía abierto, sus páginas ávidas de palabras. Era en esos momentos —tranquilos, pausados, llenos de la suave insistencia de la posibilidad— cuando la mente vagaba con mayor libertad, tejiendo fragmentos de pensamiento en historias que algún día podrían contarse, o tal vez permanecer para siempre en las cámaras secretas de la imaginación.
Spanish.
朝の光がタイル張りの床をゆっくりと忍び寄り、まるで影を後に残そうとしないかのように、部屋の隅々まで広がっていた。外の世界は既に目覚めていた。遠くの車のかすかなざわめき、裸の枝の間を飛び交うスズメのさえずり、舗道を歩く足音の規則的なリズム。しかし、部屋の中では、静寂の記憶と未来への期待の間で、時間が止まっているようだった。背表紙に数え切れないほどの読書の跡が刻まれた本が並ぶ棚は、まるで静かな番人のように立ち並び、それぞれの本の中に、再発見されるのを待つ宇宙が宿っていた。机に降り注ぐ陽光に照らされ、埃が空気中をゆったりと漂っていた。机の上には、ノートが開かれ、ページには言葉が書きたくてたまらない様子だった。静かで、慌てず、可能性への穏やかな執着に満ちたそのような瞬間に、心は最も自由にさまよい、思考の断片を織り合わせて、いつか語られるかもしれない、あるいは永遠に想像の世界に閉じ込められるかもしれない物語を紡いでいくのである。
Japanese.
La lumière du matin se glissait lentement sur le carrelage, s'insinuant dans chaque recoin de la pièce comme si elle hésitait à quitter les ombres. Dehors, le monde s'éveillait déjà : le léger bourdonnement de la circulation au loin, le gazouillis des moineaux virevoltant entre les branches dénudées, le rythme régulier des pas sur le trottoir. Pourtant, à l'intérieur, le temps semblait suspendu, pris entre le silence des souvenirs et la promesse de l'avenir. Les étagères, garnies de livres dont les dos portaient les marques d'innombrables lectures, se dressaient comme des sentinelles silencieuses, chaque volume recelant un univers qui ne demandait qu'à être redécouvert. Des particules de poussière flottaient paresseusement dans l'air, illuminées par le rayon de soleil qui caressait le bureau où un cahier était ouvert, ses pages avides de mots. C'est dans ces moments-là — calmes, paisibles, emplis de la douce insistance du possible — que l'esprit vagabondait le plus librement, tissant des fragments de pensée en histoires qui seraient peut-être un jour contées, ou qui demeureraient à jamais dans les recoins secrets de l'imagination.
French.
La luce del mattino si insinuava lentamente sul pavimento piastrellato, diffondendosi in ogni angolo della stanza come se fosse riluttante a lasciarsi alle spalle le ombre. Fuori, il mondo era già sveglio: il debole ronzio del traffico lontano, il chiacchiericcio dei passeri che guizzavano tra i rami spogli, il ritmo costante dei passi sul marciapiede. Eppure, dentro, il tempo sembrava sospeso, intrappolato tra il silenzio della memoria e la promessa di ciò che lo attendeva. Gli scaffali, pieni di libri i cui dorsi portavano i segni di innumerevoli letture, si ergevano come sentinelle silenziose, ogni volume custodiva al suo interno un universo in attesa di essere riscoperto. Granelli di polvere fluttuavano pigramente nell'aria, illuminati dal raggio di sole che cadeva sulla scrivania, dove un quaderno giaceva aperto, le pagine avide di parole. Era in quei momenti – silenziosi, senza fretta, pieni della dolce insistenza della possibilità – che la mente vagava più liberamente, intrecciando frammenti di pensiero in storie che un giorno avrebbero potuto essere raccontate, o forse rimanere per sempre nelle stanze segrete dell'immaginazione.
Italian.
아침 햇살이 타일 바닥 위로 천천히 스며들어, 마치 그림자를 뒤로하고 떠나기 싫어하는 듯 방 구석구석까지 퍼져 나갔다. 바깥 세상은 이미 깨어났다. 멀리서 들려오는 희미한 차량 소음, 앙상한 나뭇가지 사이를 날아다니는 참새들의 지저귐, 보도 위를 걷는 발소리의 규칙적인 리듬. 하지만 방 안은 마치 시간이 멈춘 듯, 기억의 고요함과 앞으로 펼쳐질 미래에 대한 기대감 사이에 갇혀 있었다. 수없이 읽은 흔적이 역력한 책들이 꽂힌 책꽂이는 마치 말없는 파수꾼처럼 서 있었고, 각 권의 책 속에는 재발견되기를 기다리는 우주가 담겨 있었다. 햇살이 비추는 책상 위에는 노트가 펼쳐져 있었고, 그 페이지들은 글을 쓰기를 간절히 바라고 있었다. 바로 이런 순간들, 고요하고 여유로우며 가능성의 부드러운 갈망으로 가득 찬 순간들에 마음은 가장 자유롭게 방황하며, 생각의 조각들을 엮어 언젠가 세상에 나올 이야기들을 만들어내거나, 아니면 영원히 상상의 비밀스러운 방에 간직할지도 모른다.
Korean.
Утренний свет медленно скользил по кафельному полу, проникая в каждый уголок комнаты, словно не желая покидать тени. Снаружи мир уже проснулся: слабый гул далекого транспорта, щебетание воробьев, порхающих между голыми ветвями, размеренный ритм шагов по тротуару. Но внутри время словно замерло, зажатое между тишиной воспоминаний и обещанием того, что ждет впереди. Полки, заставленные книгами, корешки которых несли следы бесчисленных прочтений, стояли, словно безмолвные стражи, каждый том хранил в себе вселенную, ожидающую своего открытия. Пылинки лениво парили в воздухе, освещенные солнечным лучом, падающим на стол, где лежала открытая тетрадь, страницы которой жаждали слов. Именно в такие моменты — тихие, неторопливые, наполненные мягким настойчивым желанием возможности — разум блуждал наиболее свободно, сплетая фрагменты мыслей в истории, которые однажды могут быть рассказаны, а могут и навсегда остаться в тайных покоях воображения.
Russian.
Das Morgenlicht kroch langsam über den Fliesenboden und dehnte sich in jeden Winkel des Zimmers aus, als wolle es die Schatten nur widerwillig verlassen. Draußen war die Welt bereits erwacht: das leise Summen des fernen Verkehrs, das Gezwitscher der Spatzen, die zwischen den kahlen Ästen umherhuschten, der gleichmäßige Rhythmus der Schritte auf dem Pflaster. Doch drinnen schien die Zeit stillzustehen, gefangen zwischen der Stille der Erinnerung und der Verheißung dessen, was vor uns lag. Die Regale, gefüllt mit Büchern, deren Buchrücken die Spuren unzähliger Lektüren trugen, standen wie stumme Wächter da, jeder Band barg ein Universum in sich, das darauf wartete, wiederentdeckt zu werden. Staubkörner schwebten träge in der Luft, erleuchtet vom Sonnenstrahl, der auf den Schreibtisch fiel, wo ein Notizbuch aufgeschlagen lag, dessen Seiten nach Worten lechzten. In solchen Momenten – still, gemächlich, erfüllt von der sanften Gewissheit der Möglichkeiten – schweifte der Geist am freisten ab und verwebte Gedankenfragmente zu Geschichten, die eines Tages erzählt werden würden oder vielleicht für immer in den geheimen Kammern der Fantasie verweilen würden.
German.
تسلل ضوء الصباح ببطء عبر الأرضية المبلطة، ممتدًا إلى كل زاوية من الغرفة وكأنه متردد في مغادرة الظلال. في الخارج، كان العالم قد استيقظ بالفعل: أزيز خافت لحركة المرور البعيدة، وزقزقة العصافير وهي تتنقل بين الأغصان العارية، وإيقاع خطوات منتظمة على الرصيف. أما في الداخل، فبدا الزمن وكأنه متوقف، عالقًا بين سكون الذكريات ووعد ما ينتظرنا. كانت الرفوف، المكتظة بالكتب التي تحمل أغلفةها آثار قراءات لا حصر لها، تقف كحراس صامتين، يحمل كل مجلد في داخله عالمًا ينتظر من يعيد اكتشافه. تطايرت ذرات الغبار بكسل في الهواء، مضاءة بشعاع الشمس الساقط على المكتب، حيث كان دفتر ملاحظات مفتوحًا، صفحاته متلهفة للكلمات. في مثل هذه اللحظات - الهادئة، غير المتسرعة، المليئة بإلحاح لطيف من الإمكانية - كان العقل يتجول بحرية أكبر، ناسجًا شظايا الأفكار في قصص قد تُروى يومًا ما، أو ربما تبقى إلى الأبد في غرف الخيال السرية.
Arabic.
Sabah ışığı, karo döşeli zeminde yavaşça yayılıyor, sanki gölgeleri geride bırakmak istemiyormuş gibi odanın her köşesine ulaşıyordu. Dışarıda dünya çoktan uyanmıştı: uzaktan gelen trafiğin hafif uğultusu, çıplak dallar arasında uçuşan serçelerin cıvıltısı, kaldırımdaki ayak seslerinin düzenli ritmi. Ama içeride zaman, hafızanın sessizliği ile ilerideki vaadin arasında sıkışmış, adeta durmuş gibiydi. Sırtlarında sayısız okumanın izlerini taşıyan kitaplarla dolu raflar, sessiz nöbetçiler gibi duruyordu; her cilt, yeniden keşfedilmeyi bekleyen bir evreni içinde barındırıyordu. Toz zerrecikleri, masanın üzerine düşen güneş ışınlarıyla aydınlanarak havada tembelce süzülüyordu; masanın üzerinde açık duran bir defter, sayfaları kelimeler için can atıyordu. İşte bu anlarda – sessiz, telaşsız, olasılığın nazik ısrarıyla dolu – zihin en özgürce dolaşıyor, düşünce parçalarını bir araya getirerek bir gün anlatılabilecek ya da belki de sonsuza dek hayal gücünün gizli odalarında kalabilecek hikayeler örüyordu.
Turkish.
Ánh sáng ban mai len lỏi chậm rãi trên sàn gạch, trải dài đến mọi ngóc ngách của căn phòng như thể không muốn rời bỏ bóng tối. Bên ngoài, thế giới đã thức giấc: tiếng ồn ào nhẹ nhàng của giao thông từ xa, tiếng chim sẻ hót líu lo giữa những cành cây trơ trụi, nhịp điệu đều đều của những bước chân trên vỉa hè. Nhưng bên trong, thời gian dường như ngưng đọng, mắc kẹt giữa sự tĩnh lặng của ký ức và lời hứa hẹn về những điều phía trước. Những kệ sách, xếp đầy những cuốn sách mà gáy sách hằn dấu vết của vô số lần đọc, đứng sừng sững như những người lính canh thầm lặng, mỗi cuốn sách chứa đựng một vũ trụ đang chờ được khám phá lại. Những hạt bụi lơ lửng trong không khí, được chiếu sáng bởi tia nắng mặt trời chiếu qua bàn làm việc, nơi một cuốn sổ tay đang mở, những trang giấy háo hức chờ đợi những con chữ. Chính trong những khoảnh khắc như vậy — tĩnh lặng, không vội vã, tràn đầy sự thôi thúc nhẹ nhàng của những khả năng — mà tâm trí được tự do lang thang nhất, dệt nên những mảnh suy nghĩ thành những câu chuyện mà một ngày nào đó có thể được kể lại, hoặc có lẽ sẽ mãi mãi nằm trong những căn phòng bí mật của trí tưởng tượng.
Vietnamese.
Morgunljósið læddist hægt yfir flísalagt gólfið og teygði sig út í hvert horn herbergisins eins og það væri tregt til að skilja skuggana eftir. Úti var heimurinn þegar vakandi: dauft suð fjarlægrar umferðar, spjall spörva sem þutu á milli berum greinum, stöðugur taktur fótataks á gangstéttinni. Samt virtist tíminn inni vera í kyrrð, fastur á milli þögn minninganna og loforðs um það sem framundan var. Hillurnar, fóðraðar bókum sem báru merki ótal lestrar, stóðu eins og þöglir varðmenn, hvert bindi geymdi innan sín alheim sem beið eftir að vera enduruppgötvað. Rykkorn svifu letilega um loftið, upplýst af sólargeislanum sem féll á skrifborðið, þar sem minnisbók lá opin, síðurnar þráðu orð. Það var á slíkum stundum - kyrrlátum, rólegum, fullum af blíðum áskorunum möguleika - að hugurinn reikaði frjálslegast, fléttaði saman hugsunarbrot í sögur sem gætu einn daginn verið sagðar, eða kannski verið að eilífu í leyniherbergjum ímyndunaraflsins.
Icelandic.
Die oggendlig het stadig oor die teëlvloer gekruip en homself in elke hoek van die kamer uitgestrek asof dit huiwerig was om die skaduwees agter te laat. Buite was die wêreld reeds wakker: die dowwe gegons van verafgeleë verkeer, die gebabbel van mossies wat tussen kaal takke deurskiet, die bestendige ritme van voetstappe op die sypaadjie. Tog het tyd binne opgeskort gelyk, vasgevang tussen die stilte van herinnering en die belofte van wat voorlê. Die rakke, uitgevoer met boeke waarvan die ruggrate die merke van tallose lesings gedra het, het soos stil wagte gestaan, elke volume het 'n heelal daarin gehou wat wag om herontdek te word. Stofdeeltjies het lui in die lug gedryf, verlig deur die sonstraal wat oor die lessenaar geval het, waar 'n notaboek oop gelê het, die bladsye gretig vir woorde. Dit was in sulke oomblikke – stil, ongehaas, gevul met die sagte aandrang van moontlikheid – dat die gedagtes die vrylikste gedwaal het, en fragmente van gedagtes saamgeweef het in stories wat eendag vertel kon word, of miskien vir ewig in die geheime kamers van verbeelding kon bly.
Afrikaans.
Morgenlyset krøp sakte over det flislagte gulvet og strakte seg inn i hvert hjørne av rommet som om det motvillig ville legge skyggene bak seg. Utenfor var verden allerede våken: den svake summingen av fjern trafikk, spurvenes prat som pilte mellom bare grener, den jevne rytmen av fottrinn på fortauet. Likevel virket tiden inne suspendert, fanget mellom minnenes stillhet og løftet om hva som lå foran. Hyllene, fylt med bøker med rygger preget av utallige leseopplevelser, sto som stille vaktposter, hvert bind inneholdt et univers som ventet på å bli gjenoppdaget. Støvkorn drev dovent i luften, opplyst av solstrålen som falt over skrivebordet, der en notatbok lå åpen, sidene ivrige etter ord. Det var i slike øyeblikk – stille, rolige, fylt med mulighetens milde insistering – at tankene vandret fritt, og vevde sammen tankefragmenter til historier som en dag kunne bli fortalt, eller kanskje forbli for alltid i fantasiens hemmelige kamre.
Norwegian.
காலை வெளிச்சம் ஓடு வேய்ந்த தரையின் குறுக்கே மெதுவாக ஊர்ந்து, நிழல்களை விட்டு வெளியேறத் தயங்குவது போல் அறையின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் நீண்டது. வெளியே, உலகம் ஏற்கனவே விழித்திருந்தது: தொலைதூர வாகனங்களின் மெல்லிய ஓசை, வெற்று கிளைகளுக்கு இடையில் சிட்டுக்குருவிகள் பாய்ந்து செல்லும் சத்தம், நடைபாதையில் காலடிகளின் நிலையான தாளம். ஆனால் உள்ளே, நேரம் இடைநிறுத்தப்பட்டதாகத் தோன்றியது, நினைவின் அமைதிக்கும் முன்னால் என்ன இருக்கிறது என்ற வாக்குறுதிக்கும் இடையில் சிக்கியது. எண்ணற்ற வாசிப்புகளின் அடையாளங்களைத் தாங்கிய முதுகெலும்புகளால் வரிசையாக அமைக்கப்பட்ட புத்தகங்களால் ஆன அலமாரிகள், அமைதியான காவலாளிகளைப் போல நின்றன, ஒவ்வொரு தொகுதியும் மீண்டும் கண்டுபிடிக்கக் காத்திருக்கும் ஒரு பிரபஞ்சத்தை தன்னுள் வைத்திருந்தன. தூசித் துகள்கள் காற்றில் சோம்பேறியாக நகர்ந்தன, மேசையின் குறுக்கே விழுந்த சூரிய ஒளியால் ஒளிரும், அங்கு ஒரு குறிப்பேடு திறந்திருந்தது, அதன் பக்கங்கள் வார்த்தைகளுக்காக ஏங்கின. அமைதியான, அவசரப்படாத, சாத்தியத்தின் மென்மையான வலியுறுத்தலால் நிரம்பிய - அத்தகைய தருணங்களில்தான் மனம் மிகவும் சுதந்திரமாக அலைந்து திரிந்தது, சிந்தனையின் துண்டுகளை கதைகளாக ஒன்றிணைத்து, ஒரு நாள் சொல்லப்படலாம் அல்லது கற்பனையின் ரகசிய அறைகளில் என்றென்றும் இருக்கக்கூடும்.
Tamil.
सुबह की रोशनी टाइलों वाले फर्श पर धीरे-धीरे फैल रही थी, मानो अंधेरे को पीछे छोड़ना न चाहती हो, कमरे के हर कोने में फैल रही थी। बाहर, दुनिया जाग चुकी थी: दूर से आती गाड़ियों की हल्की सी आवाज़, सूखी डालियों पर फुदकती चिड़ियों की चहचाहट, फुटपाथ पर कदमों की नियमित आहट। फिर भी अंदर, समय मानो ठहर सा गया था, यादों की खामोशी और आने वाले समय की उम्मीद के बीच फंसा हुआ। अनगिनत बार पढ़े जाने के निशान लिए किताबों से भरी अलमारियां खामोश पहरेदारों की तरह खड़ी थीं, हर किताब में एक ऐसा ब्रह्मांड छिपा था जिसे फिर से खोजा जाना बाकी था। धूल के कण हवा में धीरे-धीरे तैर रहे थे, डेस्क पर पड़ रही सूरज की किरण से जगमगा रहे थे, जहां एक नोटबुक खुली पड़ी थी, जिसके पन्ने शब्दों के लिए बेताब थे। ऐसे ही शांत, धीमे, संभावनाओं के कोमल आग्रह से भरे पलों में मन सबसे अधिक स्वतंत्र रूप से भटकता था, विचारों के टुकड़ों को कहानियों में पिरोता था जो शायद एक दिन सुनाई जाएंगी, या शायद हमेशा के लिए कल्पना के गुप्त कक्षों में रह जाएंगी।
Hindi.
Το πρωινό φως σέρνονταν αργά στο πλακόστρωτο δάπεδο, απλώνοντας τον εαυτό του σε κάθε γωνιά του δωματίου σαν να δίσταζε να αφήσει πίσω του τις σκιές. Έξω, ο κόσμος ήταν ήδη ξύπνιος: το αχνό βουητό της μακρινής κυκλοφορίας, το κελάηδημα των σπουργιτιών που πετούσαν ανάμεσα σε γυμνά κλαδιά, ο σταθερός ρυθμός των βημάτων στο πεζοδρόμιο. Κι όμως, μέσα, ο χρόνος φαινόταν να αιωρείται, παγιδευμένος ανάμεσα στη σιωπή της μνήμης και την υπόσχεση για το τι θα ακολουθούσε. Τα ράφια, γεμάτα με βιβλία των οποίων η ράχη έφερε τα σημάδια αμέτρητων αναγνώσεων, στέκονταν σαν σιωπηλοί φρουροί, με κάθε τόμο να κρύβει μέσα του ένα σύμπαν που περίμενε να ανακαλυφθεί ξανά. Κομμάτια σκόνης πλανιόντουσαν νωχελικά στον αέρα, φωτισμένα από την ηλιαχτίδα που έπεφτε στο γραφείο, όπου ένα σημειωματάριο βρισκόταν ανοιχτό, οι σελίδες του πρόθυμες για λέξεις. Ήταν σε τέτοιες στιγμές - ήσυχες, χωρίς βιασύνη, γεμάτες με την απαλή επιμονή της πιθανότητας - που το μυαλό περιπλανιόταν πιο ελεύθερα, υφαίνοντας θραύσματα σκέψης σε ιστορίες που θα μπορούσαν μια μέρα να ειπωθούν ή ίσως να παραμείνουν για πάντα στα μυστικά δωμάτια της φαντασίας.
Greek.
Ranní světlo se pomalu vkrádalo po dlaždicové podlaze a pronikalo do každého kouta místnosti, jako by se zdráhalo nechat za sebou stíny. Venku už byl svět vzhůru: slabý hukot vzdálené dopravy, štěbetání vrabců pobíhajících mezi holými větvemi, pravidelný rytmus kroků na chodníku. Uvnitř se však čas zdál být zastaven, chycen mezi tichem vzpomínek a příslibem toho, co leží před námi. Police lemované knihami, jejichž hřbety nesly stopy nesčetných čtení, stály jako tiché stráže, každý svazek v sobě držel vesmír čekající na znovuobjevení. Částečky prachu se líně vznášely ve vzduchu, ozářené slunečním paprskem dopadajícím na stůl, kde ležel otevřený zápisník se stránkami dychtivými po slovech. Právě v takových chvílích – tichých, neuspěchaných, naplněných jemným naléháním na možnosti – se mysl toulala nejvolněji a splétala útržky myšlenek do příběhů, které by jednoho dne mohly být vyprávěny, nebo možná navždy zůstanou v tajných komnatách fantazie.
Czech.
Poranne światło powoli skradało się po kafelkowej podłodze, wdzierając się do każdego kąta pokoju, jakby niechętnie zostawiając za sobą cienie. Na zewnątrz świat już się obudził: cichy szum odległego ruchu ulicznego, świergot wróbli przelatujących między nagimi gałęziami, jednostajny rytm kroków na chodniku. Jednak wewnątrz czas zdawał się zawieszony w powietrzu, uwięziony między ciszą wspomnień a obietnicą tego, co miało nadejść. Półki, zastawione książkami, których grzbiety nosiły ślady niezliczonych lektur, stały niczym milczący strażnicy, każdy tom krył w sobie wszechświat czekający na ponowne odkrycie. Drobinki kurzu leniwie unosiły się w powietrzu, oświetlone promieniami słońca padającymi na biurko, na którym leżał otwarty notatnik, którego strony łaknęły słów. To właśnie w takich chwilach – cichych, niespiesznych, wypełnionych delikatnym natarczywością możliwości – umysł wędrował najswobodniej, splatając fragmenty myśli w historie, które pewnego dnia mogły zostać opowiedziane, a może na zawsze pozostać w sekretnych komnatach wyobraźni.
Polish.
Aamunvalo hiipi hitaasti laatoitettua lattiaa pitkin ja ulottui huoneen jokaiseen nurkkaan ikään kuin vastahakoisesti jättäisi varjot taakseen. Ulkona maailma oli jo hereillä: kaukaisen liikenteen heikko humina, paljaiden oksien välistä vipeltävien varpusten sirinä, jalkakäytävällä kulkevien askelten tasainen rytmi. Sisällä aika kuitenkin tuntui pysähtyneen, muistojen hiljaisuuden ja tulevaisuuden lupauksen väliin jääneen. Hyllyt, joiden reunoilla oli kirjoja, joiden selkämyksissä oli lukemattomien lukukertojen jälkiä, seisoivat kuin hiljaiset vartijat, jokainen nite sisälsi universumin, joka odotti löytämistään uudelleen. Pölyhiukkaset leijailivat laiskasti ilmassa auringonsäteiden valaisemina pöydälle, jolla oli auki muistikirja, jonka sivut kaipasivat sanoja. Juuri tällaisina hetkinä – hiljaisina, kiireettöminä, täynnä mahdollisuuden lempeää vaatimusta – mieli vaelsi vapaimmin, kutoen ajatusten palasia yhteen tarinoiksi, jotka jonain päivänä voitaisiin kertoa tai jotka kenties jäisivät ikuisesti mielikuvituksen salaisiin kammioihin.
Finnish (Suomi).
დილის შუქი ნელა იპარებოდა კაფელ-მეტლახიან იატაკზე და ოთახის ყველა კუთხეში იჭრებოდა, თითქოს ჩრდილების დატოვება არ სურდა. გარეთ სამყარო უკვე გამოფხიზლებული იყო: შორეული მოძრაობის სუსტი გუგუნი, შიშველ ტოტებს შორის ბეღურების ჭიკჭიკი, ტროტუარზე ნაბიჯების რიტმი. შიგნით კი დრო თითქოს შეჩერებული იყო, მოგონების სიჩუმესა და მომავალი დაპირების შუაში. თაროები, რომლებიც უამრავი წაკითხულის კვალს ატარებდა, ჩუმად იდგნენ, თითოეული ტომი იტევდა სამყაროს, რომელიც ხელახლა აღმოჩენას ელოდა. მტვრის ნაწილაკები ზარმაცად დაფრინავდნენ ჰაერში, განათებულნი მზის სხივით, რომელიც მაგიდაზე ეცემოდა, სადაც გაშლილი რვეული იდო, რომლის გვერდებიც სიტყვების ძიებაში იყო. სწორედ ასეთ მომენტებში - წყნარად, აუჩქარებლად, სავსე შესაძლებლობის ნაზი დაჟინებული სურვილით - გონება ყველაზე თავისუფლად დახეტიალობდა, ფიქრის ფრაგმენტებს ერთმანეთში ქსოვდა ისტორიებად, რომლებიც შეიძლება ერთ დღეს მოთხრობილიყო ან შესაძლოა სამუდამოდ დარჩენილიყო წარმოსახვის საიდუმლო კამერებში.
Georgian.
የጠዋቱ ብርሃን በተሸፈነው ወለል ላይ ቀስ ብሎ ሾልኮ ወጣ፣ ጥላውን ከኋላው ለመተው ፈቃደኛ ባይሆንም ወደ ክፍሉ ጥግ ሁሉ ተዘረጋ። ከውጪ፣ ዓለም ቀድሞውንም ነቅቷል፡ የሩቅ ትራፊክ መጨናነቅ፣ በባዶ ቅርንጫፎች መካከል የሚሽከረከሩ የድንቢጦች ጫጫታ፣ በእግረኛው ላይ የቆመ የእግር ዜማ። በውስጥም ፣ ጊዜ የታገደ ፣ በትዝታ ፀጥታ እና ወደፊት ባለው ተስፋ መካከል ተያዘ። መደርደሪያዎቹ አከርካሪዎቻቸው ስፍር ቁጥር የሌላቸው የንባብ ምልክቶች በያዙ መጻሕፍት የታሸጉ፣ ልክ እንደ ዝምታ ጠባቂዎች ቆሙ፣ እያንዳንዱ ጥራዝ በውስጡ አንድ አጽናፈ ሰማይ እንደገና ለማግኘት ይጠብቃል። አቧራማ ብናኝ በአየር ላይ በስንፍና ተንሳፈፈ፣ በጠረጴዛው ላይ በወደቀው የፀሐይ ጨረሮች አበራ ፣ ማስታወሻ ደብተር ክፍት በሆነበት ፣ ገጾቹ ቃላትን ለማግኘት ይጓጓሉ። በእንደዚህ ዓይነት ጊዜያት ነበር - ፀጥ ያለ ፣ ያልተጣደፈ ፣ በእውነታው የዋህነት ግፊት የተሞላው - አእምሮ በነፃነት የሚንከራተት ፣ የሃሳብ ቁርጥራጮችን አንድ ቀን የሚነገሩ ታሪኮችን እየሸመነ ወይም ምናልባትም በምስጢር ጓዳ ውስጥ ለዘላለም ሊቆይ የቻለው።
Amharic.
Ko te marama o te ata ka ngo haere i runga i te papa taera, ka toro ki nga kokonga katoa o te ruma me te mea e kore e pai ki te waiho i nga atarangi. I waho, kua oho kee te ao: ko te haruru o nga waka i tawhiti, ko te koorero a nga pihoihoi e kokiri ana i waenga i nga manga korekore, ko te rere o nga tapuwae i runga i te papa. Heoi ano i roto, he ahua kua tarewa te wa, kua mau i waenganui i te puku o te mahara me te oati mo nga mea kei mua. Ko nga whata, kua kapi ki nga pukapuka e mau ana nga tuara ki nga tohu o te maha o nga panui, he rite ki nga kaitiaki wahangu, kei ia pukapuka kei roto he ao e tatari ana kia kitea ano. Ko te puehu o te puehu i rere mangere i te rangi, i whakamaramatia e te kurupae o te ra i taka mai i runga i te teepu, kei reira tetahi pukatuhi e tuwhera ana, ko ona wharangi e hikaka ana ki nga kupu. I roto i nga wa penei - te ata noho, te kore ohorere, ka ki tonu i te tohe ngawari o te tupono - ka kopikopiko noa te hinengaro, ka raranga nga kongakonga whakaaro ki nga korero ka korerotia i tetahi ra, ka noho tonu ranei mo nga wa katoa i roto i nga ruma ngaro o te whakaaro.
Maori.
แสงยามเช้าค่อยๆ ส่องผ่านพื้นกระเบื้อง แผ่ขยายไปทั่วทุกมุมห้องราวกับไม่อยากทิ้งเงามืดไว้เบื้องหลัง ภายนอก โลกตื่นขึ้นแล้ว เสียงหึ่งๆ เบาๆ ของรถยนต์ที่อยู่ไกลออกไป เสียงเจื้อยแจ้วของนกกระจอกที่บินไปมาระหว่างกิ่งไม้แห้ง เสียงฝีเท้าที่ดังเป็นจังหวะบนทางเท้า แต่ภายใน เวลาราวกับหยุดนิ่ง อยู่ระหว่างความเงียบสงบของความทรงจำและคำสัญญาของสิ่งที่รออยู่ข้างหน้า ชั้นวางหนังสือเรียงรายไปด้วยหนังสือที่มีร่องรอยการอ่านนับครั้งไม่ถ้วน ตั้งตระหง่านราวกับยามเฝ้าเงียบๆ แต่ละเล่มบรรจุจักรวาลที่รอการค้นพบอีกครั้ง ฝุ่นละอองลอยละล่องอย่างเชื่องช้าในอากาศ ส่องสว่างด้วยแสงแดดที่ส่องลงบนโต๊ะทำงาน ซึ่งมีสมุดบันทึกเปิดอยู่ หน้ากระดาษรอคอยถ้อยคำ ในช่วงเวลาเช่นนี้—เงียบสงบ ไม่เร่งรีบ เต็มไปด้วยความเป็นไปได้ที่อ่อนโยน—จิตใจจะล่องลอยไปอย่างอิสระที่สุด ร้อยเรียงเศษเสี้ยวความคิดเข้าด้วยกันเป็นเรื่องราวที่อาจจะถูกเล่าขานในสักวันหนึ่ง หรืออาจจะคงอยู่ตลอดไปในห้องลับแห่งจินตนาการ
Thai.