Μοναχικά πλάσματα
άσπρο, απαλό, πέφτει από τον ουρανό.
το χιόνι.
λίγοι μπορούν να τα δουν κι όσοι το καταφέρνουν... τα μάτια τους γεμίζουν φως.
τα ξωτικά.
Λευκό, τρομαχτικό, στην όψη ορατό.
να το αγγίξεις δεν μπορείς, μόνο να το δεις.
φάντασμα.
έχω νύχια μυτερά, φουντωτή ουρά.
είμαι ναζιάρα κι άλλες φορές παιχνιδιάρα.
Η γάτα.
Ύποπτος
πλάσμα κοντό, με γένια και μάγουλο ροδαλό. Μύτη μυτερή και ζωή κρυφή.
φτιαγμένα από μετάξι, κάνουν το ξωτικό να πετάξει.
τα φτερά.
Σκόνη σαν κι αυτή, φαγούρα προκαλεί.
Φαγουρόσκονη.
ένα κορίτσι όχι από τα συνηθισμένα.
Με μακριά σγουρά μακριά πορτοκαλί μαλλιά!
Η Πορτοκαλομαλλούσα.
Δεν παίρνεις χαμπάρι πότε θα στο πάρει.
Ο κλέφτης.
η πιο μαγική εποχή, με κρύο και γιορτή.
χειμώνας
μαγικά εξαφανίζονται, στα φτερά τους σχηματίζεται.
Η πούδρα.
το δηλητήριο θα διώξει, μία λύση θα δώσει.
Αντίδοτο
σκουπόξυλο κρατά, στον ουρανό πετά.
η μάγισσα
Θέλεις να κρυφτείς, οπότε πας εκεί που κανείς δεν θα σε βρει.
Το καταφύγιο
αγάπη, ζεστασιά, φιλία και χαρά... όταν την έχεις.
συντροφιά.
όσο και να προσπαθώ, μόνο τότε θα τα δω.
το σούρουπο.
Τα έχει χαμένα, δεν βγάζει νόημα κανένα.
ο κύριος Ξεκούτης.
Η απογείωση.
Είναι αυτό που θα σε αθωώσει στο λεπτό.
Το άλλοθι.
μόνο αν θα δώσεις, χαρά θα νιώσεις.
βοήθεια αν δεν μοιράσεις, ποτέ σου δεν θα πάρεις.
Η αλληλεγγύη
μόνο τα ξωτικά μπορούν, την ελευθερία να δουν.
οι άνθρωποι δεν μπορούν.
Να πετούν.
δεν επιτρέπεται στα παιδιά, μόνο στους μεγάλους για να ζουν.
Η εργασία.
χωρίς αυτό δεν μπορεί, μαγικά να βρει.
Το ραβδί.
Στολή φορεί τον κλέφτη για να βρει.
Ο αστυνόμος.