Sein i 1. person, ental
Ich ‘bin’
Haben i 1. person, ental
Ich ‘habe’
Werden i 3. person, ental
Er/sie/es ‘wird’
Können i 3. person, ental
Er/sie/es ‘kann’
Hvordan siger man ‘det ved jeg ikke’ på tysk?
Das weiß ich nicht
Sein i 1. person, flertal
Wir ‘sind’
Haben i 3. person, ental
Er/sie/es ‘hat’
Werden i 1. person, flertal
Wir ‘werden’
Können i 1. person, flertal
Wir ‘können’
Hvordan siger man ‘at have’ på tysk?
Zu haben
Sein i 2. person, ental
Du ‘bist’
Haben i 2. person, ental
Du ‘hast’
Werden i 2. person, ental
Du ‘wirst’
Können i 2. person, ental
Du ‘kannst’
Hvordan siger man ‘det forstår jeg ikke’ på tysk?
Das verstehe ich nicht
Sein i 3. person, flertal
Sie/sie ‘sind’
Haben i 3. person, flertal
Sie/sie ‘haben’
Werden i 3. person, flertal
Sie/sie ‘werden’
Können i 3. person, flertal
Sie/sie ‘können’
Hvordan siger man ‘at være’ på tysk?
Zu sein
Sein i 2. person, flertal
Ihr ‘seid’
Haben i 2. person, flertal
Ihr ‘habt’
Werden i 2. person, flertal
Ihr ‘werdet’
Können i 2. person, flertal
Ihr ‘könnt’
Hvordan siger man ‘jeg taler kun dansk’ på tysk?
Ich spreche nur danisch